Nocny pociąg z …

Czy wiecie, że Indyjskie koleje to największy pracodawca w kraju i ósmy na świecie? Każdego dnia 1,5 mln pracowników dba o transport dla 20 milionów Hindusów!!! Nieźle co?

Ponad 90 000 km torów, 8 000 stacji i 230 000 wagonów. Jak to pisał Tuwim: „sam nie wiem co się w nich jeszcze mieści…”

A w jednym Eryk razem z Oleńką,

W podróż ruszają z walizką wielką.

Mają przed sobą cały dzień drogi,

Mosty, tunele i Mamy nogi.

Nogi tak długie że, wprost z fotela,

Haczą o przejście dla kontrolera.

A ten bilety sprawdza uważnie,

Czy aby dobre, czy w dobrej klasie.

Bo w Indach ważny jest ład, porządek,

Każdy tu dba o swój zakątek.

( No może w tym miejscu Pan Tuwim troszkę się rozpędził:))) )

Nagle Gwizd, Nagle Świst,

Para buch, Koła w ruch.

Najpierw powoli jak długi wąż Boa,

Ruszyła kolej w podroż na Goa…

Co ciekawe, pomimo skali tej instytucji z dworca Króla Śiwadźiego w Mumbaju ruszyliśmy punktualnie co do minuty. O piątej nad ranem pociąg zabrał nas w 11 godzinną drogę do Kerali (Goa). Pomimo płynących z wszystkich stron ostrzeżeń podróż była można by rzec, komfortowa. Biorąc pod uwagę, że przez ostatnie kilka lat prawe co tydzień jeździłem IC na trasie Pń-Wawa, z czystym sumieniem mogę stwierdzić: Panowie z PKP, powinniście uczyć się od Hindusów!

Wygodne, fotele (uwaga! Z ekranami w każdym oparciu) działająca klima, praktycznie minimalne opóźnienia, (wtrącę tylko, że na 300km trasy do Wawy chyba nigdy nie udało mi się dotrzeć zgodnie z rozkładem ), poczęstunek składający się z trzech posiłków (kto nie pamięta „wodnego poczęstunku” w IC?) no i widoki za oknem. W tym akurat przypadku PKP ma to szczęście, że w Polsce widoki też są przepiękne (przynajmniej dla mnie)

Tak czy inaczej, podróż pociągiem po Indiach to wspaniała przygoda, którą z czystym sumieniem mogę polecić każdemu z Was.